Το Βαλκανικό Κύπελλο του 1971 για τις ελπίδες

Η ενδεκάδα της εθνικής ελπίδων. Όρθιοι από αριστερά οι Καμπάς, Κωνσταντίνου, Γούναρης, Νικολούδης, Γιαννούλης. Κάτω: Πάλλας, Μυτιληναίος, Παππάς, Μιχαλόπουλος, Ασλανίδης, Κουμαριάς

Το καλοκαίρι του 1971 ήταν ιδιαίτερα θερμό για το ποδόσφαιρο. Στις 2 Ιουνίου ο Παναθηναϊκός έπαιζε (και έχανε…) στο Γουέμπλεϊ από τον Άγιαξ, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ένα μήνα και κάτι, αργότερα, στις 11 Ιουλίου η εθνική ελπίδων κέρδισε το Βαλκανικό Κύπελλο και στο τέλος της χρονιάς ο Πανιώνιος έφερνε στην Ελλάδα το Βαλκανικό Κύπελλο σε επίπεδο συλλόγων.

Ο τίτλος που κατέκτησε η εθνική Ελπίδων εντυπωσίασε. Ο λόγος είναι απλός. Η ομάδα έπαιζε… μισή. Την ίδια εποχή η εθνική ανδρών έκανε πολυήμερη τουρνέ σε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό. Πολλοί διεθνείς έδειξαν απροθυμία να συμμετάσχουν κι ο Λάκης Πετρόπουλος, ομοσπονδιακός τεχνικός, συμπλήρωσε τα κενά με παίκτες από την ελπίδων. Άρα η ομάδα που παρουσιάστηκε στο γήπεδο της Λεωφόρου που έγιναν οι αγώνες του τουρνουά είχε χτυπητές ελλείψεις. Η ΕΠΟ πάλι έκανε κι άλλο… θαύμα. Παραμονές του τουρνουά αποφάσισε να αναδιαρθρώσει το προπονητικό τιμ. Τοποθέτησε τον βετεράνο ποδοσφαιριστή του Άρη και βετεράνο προπονητή Κλεάνθη Βικελίδη στο τιμόνι της ομάδας και όρισε ως συνεργάτες του τον Κώστα Λινοξυλάκη και τον Αλέκο Σοφιανίδη. Διατήρησε όμως για τους αγώνες τον Χρήστο Μητσιώνη δίπλα στον Βικελίδη που ήξερε τα της ομάδας.

Οι αγώνες είχαν ιδιαίτερη επιτυχία. Στο γήπεδο της Λεωφόρου γινόταν «πατείς με πατώσε» για μια θέση. Τον τελικό τον παρακολούθησαν περισσότεροι από 20.000 θεατές που στριμώχτηκαν για να δουν το ματς

Στη διοργάνωση υπήρχε βαθμολογία. Στην Ελλάδα αρκούσε η ισοπαλία και για το αποτέλεσμα αυτό έπαιξε η εθνική. Προσπάθησε να καταστρέψει το παιχνίδι των αντιπάλων της και τα κατάφερε. Έτσι το 0-0 πανηγυρίστηκε έξαλλα. Τόσο έξαλλα που ο ΓΓΑ Κωνσταντίνος Ασλανίδης έδωσε 75.000 πριμ για τη νίκη στους νεαρούς διεθνείς.

Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς οι παίκτες των ελπίδων δεν έπρεπε να ξεπερνούν τα 23 χρόνια (σήμερα είναι 21) και δύο παίκτες μπορούσαν να είναι μεγαλύτεροι.

Γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου από την εφημερίδα «Ομάδα»

Το πινακάκι του αγώνα

Διαιτητής: Στριμένσκι (Γιουγκοσλαβία)

Βοηθοί: Πρέντα (Αλβανία), Πέτρερ (Ρουμανία)

Ελλάδα: Κωνσταντίνου, Γούναρης, Καμπάς, Γιαννούλης, Πάλλας, Παππάς, Νικολούδης (80^ο Μωραϊτέλης), Κουμαριάς, Θεοδωρίδης, Μυτιληναίος

(67^ο Καραβίτης), Ασλανίδης

Βουλγαρία: Τάσεφ, Βελίτσκοφ, Τσένοφ, Κοστόφ, Τοντόροφ, Στογιάνοφ, Γκεοργκίεφ, Ντένεφ, Μιλάνοφ (84^ο Πιντέρκοφ), Μιχαίλοφ (73^ο Ράντεφ), Πανόφ

Φάση από τον τελικό με τον Τάκη Νικολούδη να χάνει ευκαιρία μπροστά στην Βουλγαρική εστία

Στην φωτογραφία που συνοδεύει το θέμα η εθνική σε παράταξη. Ο Γιάννης Γούναρης κρατά την πινακίδα με το όνομα της «Ελλάδας». Πίσω του διακρίνονται οι Κωνσταντίνου, Καμπάς, Τσατούχας, Σεντελίδης, Μαντζουράκης, Καραβίτης, Θεοδωρίδης, Ασλανίδης, Μωραϊτέλης, Κουμαριάς, Δεληγιάννης.